اشعار

ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻨـﻢ           ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ، ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ، ﺁﺏ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺗﻨﻢ

ﺑﺲﮐﻪ ﻻ‌ﻏﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﭼﻮﻥ میگذﺍﺭﻡ ﺳﺮﺑﻪ ﺧﺎﮎ           ﺧﺼﻢ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭘﯿـﺮﺍﻫـﻨﻢ

 پخش سبک  

اشک غم به پای روضه، بارد آسمان و اَنجُـم          گریان شد همه عالَم در، عـزای امام هفـتم

واویــلا

 پخش سبک  

می برم نامت را ای ماه عالمین           عزیز فـاطمه مظلوم کـاظمین

جـان من به فـدایـت، آقـا مـنـم گـدایـت           باشد اشکِ غم ما، جاری بهر عزایت

 پخش سبک  

سـلام ای عـزیـز دل عـالـمـیـن            سـلام ای امـیـر و شه کـاظمین

شدی روضه خوان عزای حسین ** تویی نورعین

ندارد هیچ کس در این دل زندان نشان از من          نه من دارم خبر از خانه ام نی خانمان از من

نسیمی گر گذر میکرد،دل چون غنچه وا میشد          ولی آن هم گریزانست،چون تاب و توان از من

ناگهان خلوت من با زدنی ریخت به هم           سـفـرۀ ذكـر مرا بـد دهـنی ریخت به هم

زهــر آنـقـدر تـنـم را ز درون پـاشـیـده           استخوانـم پَسِ هر پا شدنی ریخت به هم

بـر جـبـیـن آسـمـان آثـار غـم پـیدا شده           نم نم بـاران دوباره راهی صحـرا شده

در مـیـان سنـگـها آیـیـنـه ای تنها مـبـاد           در مـیـان سنگـهـا آیـیـنـه ای تنـهـا شده

ای نهـمـیـن ولـیِّ خـدا هـفـتـمـیـن امام           بر کاظمین و صحن و سرایت ز ما سلام

مـوسـای اهل بیتی و سیـنـات کـاظمین           تو با خـدا و خلق جهان با تو هم کـلام

ای به فرمان خـدا هـفـت فلک را بانی            هـفـتـمـیـن حجّت و هفـتم ولیِّ سبحانی

مـوسی آل محـمـّد که هـزاران مـوسی            کرده اند از حجر طور تو نـورافـشانی

ســـلام و درود خـــداونـــد اکـــبــر            ســلام امــامــان، ســلام پــیـــمــبــر

به هـفـتـم امـام و نـهـم نــور سـرمـد            به باب الحوائج به موسی ابن جعـفر

ای خاک کاظمین تو عـطر بهشت من           ای مهر تو ز روز ازل در سرشت من

عنوان و فـخـر نوکریت سرنوشت من           بــذر ولایـت تـو در آغـاز کـشـت مـن

گشته‌ام زندانی و بر کف گرفتم نقد جان را          تا حیات جـاودان بخـشم همه آزادگـان را

مرغ حق را خوشتر از زندان نباشد آشیانی          عاشق این آشیان هرگز نخواهد آشیان را

ای دستـگـیـر خـلـق خـدا دست هایتان            زیـبـاتـرین جـواب دعـا دست هایـتـان

گـفـتـم در این مسیـر گـدایـی تان کـنـم            شـایـد رسـد به دست گـدا دست هایتان

گر چه سوز همه از آتش هجران تو بود           رمـز آزادی تـوحـیـد به زنـدان تـو بـود

دوستـان اشـک فـشـانـنـد به یاد تو ولی           خنده زن خصم گر از دیدۀ گریان تو بود

زندان رواق روشنی شد غرق نورت          دیوارها نـمـنـاک از شـرم حضورت

دهـلـیـزهـا مـسـتـنـد هـنـگام عبورت          زنجیر تـسـبـیحی به دستان صبورت

ســــلام خـــدا و ســـلام پــیــمــبـــر            سـلام امـامـان بـه مـوسـی‌بـن‌جـعـفر

شـهـنـشــاه مـــلـک وســیــع الــهــی            کـه امـرش بـود حـکــم خــلاق داور

زنـدان تـیـره از نـفـسـش روشـنـا شده           صـد یـاکـریـم گـاه قـنـوتـش رهـا شـده

تا دیده کنج خلوت زندان، شکستـه بال           در سجـده آمـده همه جـانـش دعـا شده

ای هزاران موسیَت از طور آورده سلام           وی مسیحا برده بر حبل‌المـتـیـنت اعتصام

موسی جعفـر، امام العارفین، نورالهدی          روح قرآن،پشت دین،کهف التُّقی،خیرالانام

در سایه سار کوکب موسی بن جعفریم           ما شیـعـیـان مکتب موسی بن جعـفریم

فیضش به گوشه گوشۀ ایران رسیده است           یعنی گدای هر شب موسی بن جعفریم

مـن کـیـسـتـم ولـی خــداونــد اکــبــرم          آیــیـــنــــۀ تـــمــام نــمــای پـیـمــبــرم

آرام جــان فــاطـمـه و نــجـل حـیــدرم          باب‌الحـوائـج هـمـه مـوسـی‌ بن ‌جعفرم